|
Franz Immoos hat sein Ensemble "Symbolfarben"in der Tradition einer "mathematischen Ästhetik" der konstruktiven und geometrischen Tendenzen der Kunst des 20. Jahrhunderts entwickelt. Als Holländer und Schweizer ist er den Gründern der de Stijlbewegung wie Piet Mondrian und Theo van Doesburg verpflichtet, ebenso den virulenten farbsystematischen Untersuchungen der Schweizer Max Bill und Richard Paul Lohse sowie der Lichtkinetik des ungarisch-französischen Malers und Graphikers Victor Vasarely - um einige Positionen nach 1945 zu nennen. Der fundamentale Unter schied zu diesen Vorgängern ist die von Immoos intendierte Symbolik seiner Farbfelder. In fast allen Richtungen der konkreten Kunst dieses Jahrhunderts, die mit dem schwarzen Quadrat des Russen Kazimir Malewitsch begann, wird die Verweisungsfunktion der Farbe abgelehnt. Die Farbe ist konkret, sie besitzt keine abbildhafte oder symbolische Bedeutung. Dieses unumstrittene Credo lehnt Franz Immoos ab. Er verknüpft auf eine sehr individuelle Weise den in diesem Jahrhundert üblichen konkreten Umgang mit der Farbe mit ihrer jahrtausendalten Aufgabe im religiösen Kultus.
Franz Immoos has developed his "Symbolic Colours" series of works in the tradition of the "mathematical aesthetics" of constructivist and geometrizing tendencies in 20th century art. Being both Swiss and Dutch, he is indebted to the De Stijl movement and its founders, such as Piet Mondrian and Theo van Doesburg, as well as to the far reaching research in colour systems carried out by the Swiss, Max Bill and Richard Paul Lohse, and the graphic designer Victor Vasarely, to name several positions taken after 1945. The fundamental difference between the work of Immoos and that of these pathfinders lies in the intentional symbolism of his colour fields. The referential function of colour has been rejected in just about all of the directions in which concrete art has developed in this century, beginning with the black square of the Russian, Kazimir Malewitsch. Colour is concrete and possesses no representational or symbolic meaning. Franz Immoos rejects this unquestioned creed. In a very unique way, he ties a concrete handling of colours, typical for our time, into their millennia-old role in the culture of religions.
Symbool kleuren Franz Immoos heeft zijn ensemble "symbool kleuren" in de traditie van een "wiskundige esthetiek" van constructivistische en geometrische tendensen van de kunst van de 20e Eeuw ontwikkeld. Als Nederlander en Zwitser, is hij toegewijd aan de oprichters van de de Stijl beweging zoals Piet Mondriaan en Theo van Doesburg, alsook de verreikende onderzoek in kleur systemen uitgevoerd door de Zwitserse, Max Bill , Richard Paul Lohse en de grafisch ontwerper Victor Vasarely om maar enkele posities na 1945 te noemen. Het fundamentele verschil tussen het werk van Immoos en dat van deze voorgangers ligt in de opzettelijke symboliek van zijn kleur velden. In bijna alle richtingen van constructivistische kunst van deze eeuw, die begon met het zwarte vierkant van de Rus Kazimir Malevich, wordt deze referentie -functie van kleur afgewezen. Kleur is concreet, en heeft geen representatieve of symbolische betekenis. Deze onbetwiste credo verwerpt Franz Immoos. Op een individuele manier verbindt hij de voor deze Eeuw gebruikelijke concrete omgang met kleur met de millennia oude rol die deze in de cultuur van de religies heeft.
|
|
|
